واگویه های مهدی عزیزی

به نام خدای بخشنده مهرباناز این که به وبلاگ من سر زدید بسیار ممنونم.در این وبلاگ با توجه به علایق و نگرانی هایم نسبت به محیطی که در آن زندگی می کنم و همچنین علاقه شخصی ام نسبت به ادبیات و فرهنگ و تاریخ وسیاست روز و اجتماعی که به آن متعلقم، ممکن است نظراتی ارائه بشود که برخواسته از تجربیات و درک شخصی هست.گاهی می نویسم و گاهی نیز زمزمه های تنهایی و خواب زده ام را بر روی کاغذ چرک نویس به زنجیر خیال می کشم.که گاهی کسی ،شعری،سخنی الهام بخش قلم من بوده استمن نه شاعرم و نه شعری میگویم.اگر چیزی می نویسم صدای خفته در گلویم است.خنده و گریه ، جان و روحم است.گلایه و فریاد ز درونم است.این وبلاگ آزاد ، آزاد است.آزاد از قید و بند های که ممکن است دیگران را در قید و بند قرار دهد.اینجا روایت واگویه هاست.واگویه های که چندین هزار بارشنیده ام ولی آنرا نفهمید ام .اینجا برداشتی آزاد از روایت هایی است که می بینم و می شنوم و روایتی ازاد از برداشت هاست. واگویه ها باز خوانی قصه هزار بار تکرار شده زمانه است.واگویه ها صدای ضربان نبضی است که سیر تکامل خود را می پیماید.من نیز انسانم و دارای کاستی ها و اشتباهات کوچک و بزرگ بیشمار اما برای آنها در حال چاره اندیشی ام.برای بهتر شدن این وبلاگ از نقد و انتقادات سازنده با کمال میل استقبال میکنم به سان پرنده ای که برای اوج گرفتن،نسیم را در آغوش می گیرد و تن او را غرق هزاران بوسه می کند...دوست مهربانم ، هرگونه کپی برداری با با ذکر منبع ، مجاز هستمهدی عزیزیhttp://mehdi-azizi.blogfa.comhttp://Azizi.ir واگویه های مهدی عزیزی...